Wiara w siebie czyni cuda !

Boli.. i to operowane i to nie operowane.. tabletki nie pomagają.. nie wiem czy to przez zmianę pogody czy to ze zmęczenia?

W kwietniu jadę na kontrolę i mam nadzieję, że tam w środku wszystko w porządku.. nie chce iść teraz na osteotomie.. :(

Jutro pojdę na basen i pozytywnie zmęcze mięśnie.. może coś pomoże.. a teraz idę spać..

Branoc ;*

:) 3 lata temu byłam już na głodówce przedoperacyjnej :D siedziałam z mamą i czekałam na swoją kolej :) stresujące to było :) pamiętam to jakby to było wczoraj.. każde uczucie.. smutek, przerażenie, ekscytacja, adrenalina i radość :D

może wszystko już wiem? może wszystko już mam? :) może to właśnie jest... szczęście? :)

za 3 dni... minie 3 lata :D ojj :) miłe wspomnienia z dni spędzonych w Otwocku.. przed osteotomią i po... karmienie kotków, starcia z dr. Lisiecką :D żarty pielęgniarki Hani i oczywiście sama operacja :) za to noc po operacji nieszczególnie dobrze wspominam :D oprócz miłych wspomnień pamiętam również wszelkie obawy i strach.. pamiętam wszystkie noce spędzone na forum i na blogu Katji i godziny rozmów z tymi, którzy mają to za sobą.. jadąc do Otwocka nie byłam pozytywnie nastawiona do szpitala, ludzi.. profesora.. samej operacji.. ale zmieniło się to jak tylko rodzice pojechali do domku i zostałam tam sama.. pamiętam wszystkie dziewczyny... Eweline, Zuzie, Natalie, Anie, Julke ich rodziców.. :) byłam najstarsza na sali i opiekowałam się wszystkimi dziewczynami bo je straaasznie polubiłam... a po operacji dziewczyny opiekowały się mną... taka wzajemna pomoc... Szczególnie zapamiętałam sobie Panią Monikę, która pomachała mi i uśmiechnęła się takim ciepłym i miłym uśmiechem jak wyjeżdzałam z sali operacyjnej.. wtedy już wiedziałam, że wszystko będzie dobrze..

mimo iż było strasznie ciężko, straaasznie bolało było miło.. i dałam radę.. nie żałuję, że teraz każda zmiana pogody lub większe zmęczenie przynosi straszny ból biodra bo przed osteotomią bolało milion razy gorzej.. ciesze się, że nie słyszę tamtego dziwnego przeskakiwania i ślizgania się mięsni po kości.. cieszę się, że jest o niebo lepiej nawet jeśli ruchomość stawu zmniejszyła się diametralnie... warto było? oczywiście, że tak... cieszę się, że trafiłam na tak dobrych fachowców...

w kwietniu kontrola.. już się nie moge doczekać wizyty w Otwocku! :)

:) czy ja jestem normalna? owszem :) ale, rozumiem, że to dość dziwne zainteresowanie.. zajmowanie się ciałem po śmierci a przed pogrzebem.. baaardzo bym chciała :) w przyszłym tygodniu zamierzam zrobić sobie wycieczkę po domach pogrzebowych.. może zajrzę do kostnicy jeśli mi się uda. .. chciałabym znać reakcje mojego organizmu na ciało.. na zapach.. przeraźliwy chłód. W marcu zapiszę się na kurs... tanatokosmetyka, balsamacja, rekonstrukcja a potem może sekcje zwłok:) spełniam marzenia... będę tanatopraktorką :D

widziałam dziś booooski pierścionek... ehh.. zakochałam się i nie mogę przestać o nim myśleć :D

brrrr... znowu.. co roku to samo... sprzątanie, gotowanie... jedzenie. I po co? ja się pytam po co? :D jak już wiecie nie lubię świąt.. choinka i prezenty? :) jestem już za duża a choinka robi za dużo bałaganu...

Nie lubię świąt bo wtedy nikt nie ma dla mnie czasu.. każdy jest zajęty sobą ... :( dlatego też postanowiłam część świąt spędzić w pracy :)

Mondziak się rozsypał.. wysprzęglik padł.. no i trzeba było oddać do mechaniora :(


co do bioderka, ostatnio boli ale tylko z przemęczenia.. ma prawo :) ostatnio bolało inaczej.. tego bólu jeszcze nie czułam, był taki inny.. spontaniczny i nie jednostajny w intensywności.. przyzwyczaiłam się do innego bólu.

i po co było się tak zamartwiać? :D operacji nie było.. poleżalam sobie 24 godziny i mnie wypuscili mimo, iz zastosowali przedoperacyjna głodowke i czopek.. o wkluwaniu sie i podkradaniu mojej cennej krwi juz nie wspomne.. :) obawialam sie tylko CRP bo mialam strasznie wysokie ;/ ale profesor rano przyszedł i powiedział, że to nie lewe biodro szwankuje tylko na prawym zrobiła się chrząstkowa narośl i trzeba ją rozćwiczyć.. z jednej strony cieszylam sie jak cholera a z drugiej bylam okropnie rozczarowana, bo nastawienie psychiczne na polroczne wykluczenie z zycia zawodowego i uczelnianego juz wyrylo sie w mojej pamieci... a tu psikus :)

spakowana i gotowa... fizycznie oczywiście bo psychicznie nie jestem pozytywnie nastawiona...
marudzę wiem ale mam jakieś dziwne przeczucia... nie chce jechać :(
uciekam spać o 6 pobudka. Trzymajcie za mnie kciuki!!